ถ้าวันไหนที่เธอรู้สึกเหงา
และฉันก็เศร้า ๆ ปนห่วงหา
ให้สองเราแหงนมองท้องนภา
เอาอย่างนี้ดีกว่า…ไหมนะเธอ

ถ้าวันไหนสองใจรู้สึกเหงา
เราจะได้รู้ว่าเรามีกันเสมอ
แค่สองตาของสองคนที่ไม่เจอ
จะไม่เหงาไม่เพ้ออีกต่อไป

ถ้าคืนไหนหัวใจรู้สึกท้อ
ไม่ต้องอยู่รีรอใครที่ไหน
แค่มองฟ้าเห็นดาราพาเรียงราย
แค่เท่านี้เราจะได้หายเหงาใจ

ไม่รู้จะอ้อนวอนอะไรดี
กับความรู้สึกที่มี..อยากให้เธอรับรู้ได้
ค่ำคืนที่เงียบเหงา..ดาวกับจันทร์ยังส่องแสงประกาย
ฉันจึงวอนไหว้ดาวกับจันทร์….

…ส่งความรักความคิดถึงของฉันให้เธอที
หากเธอรับรู้ได้..
ตอบกลับมาได้ไหมกับสายลม..ของค่ำคืนนี้
ให้ความคิดถึงของหัวใจฉันส่งไปสักที
แล้วเธอจะรู้บ้างไหมนะคนดี..ว่าฉันคนนี้..คิดถึงเธอ

“ความคิดถึง” จะมีค่า .. ก็ต่อเมื่อ ..
มีเสียงตอบกลับมาว่า “คิดถึงเหมือนกัน”

จากไกลแต่ใจใคร่คิดถึง
จากรำพึงถึงเจ้าเคล้าหา
จากนี้ไปจักรักเจ้าดวงกานดา
จากอุราของพี่นี้ มีแต่เธอ